Kaçtım Kaçalı | Hakan Çoban

Ezberlenmiş cümleler var hep ağızlarda.

Kıbrıs’tan KAÇTIM KAÇALI(!) duyduğum ve duymaktan pek hoşlanmadığım, içinde melodisi olmayan ve içimde var olan melodileri bir anlığına durduran cümleler bunlar.

Melodilerimi durduranları durdurmak, Ezberleri yıkmak için yazmak, yazmak için de ezberlediklerimi bozmak gerektiğini keşfettim bu KAÇIŞTA!

Hade gelin ilk ezberi birlikte bozalım!

KAÇIŞ DEĞİL BU!

Muhtemelen ilk başlarda kaçıştı! Çünkü öyle ezberletilmiştim,

ve de oyle ezberlemiştim bu yaptığım hareketi.

Ezberi bozunca da uzaklaşma olu verdi!

Kaçış anlamını tamamen yitirdiğinde ise;

Kendime olan bir yakınlaşma oldu bu uzaklaşma!

Tüm bunlara anlam katışım bile, Kıbrıs´tan uzaklaştım uzaklaşalı, yani kendime, özüme, benliğime yaklaşmaya başladığımda oluşmaya başladı.

Bu süreçte de çevremdekilerden duyduklarım;

“Sizin gibi gençlere ihtiyacımız var!”

“Sizin gibiler kaçtı diye bu hallere geldik!”

“Nere kadar böyle ailenden, yurdundan, arkadaşlarından uzakta yaşaycan?”

“Doğduğun topraklara sorumluluğun yok mu?”

Kıbrıs’ta yaşamayı tercih edenler gibi, doğduğu yerden fiziksel olarak tüm uzaklaşanların da kendine göre sebebleri vardır elbette. Kimimizin derdi askerlik, kimimizin toplumsal baskı, kimimizin ki ise sadece farklı bir arayış. Yani herkesin sebebi isimler gibi, bazen aynı, fakat çoğu zaman farklı.

Peki neden uzaklaşma geregi duyuyoruz doğduğumuz topraklardan?

Çok doğal.

Bir cümle yazacayım ve çok kilişe olacak ama kilişe olması benim için sorun olmaycak.

“Bulundugun yer seni tatmin etmiyorsa, yerini değiştir. Ağaç değilsin.” Jim Rohn.

Hepimiz şu hayatta farklı şeylerden tatmin oluyoruz. Başkalarını kendimizi tatmin eden şeyler üzerinden yadırgamak ve sorgulamak bir çözüm getirmiyor, tam aksine, o insani uzaklaştırıyor sohbetten ve bizlerden. Çünkü yine bir anlaşılmama duygusuna kapılıyor.

Geçen hafta sonu ailemle girdiğim dialog gibi… Dialog sonrası hissettiğim yalnızlık gibi…

Kaldı ki, şu anda bulunduğum yer beni tatmin ediyor, fakat hayata olan açlığım ve merağımın öncülüğünde yola dökülüyor olmam, çok paralel olmasa da bu yazdığım cümlenin ilk kısmına ikincisi ile bir hayli paralel!

Ağaç değilim! Ağaç değiliz!

Şimdilik bu yazı havada kalsın, hedeflediğim Kıbrıs’tan uzaklaşan insanlarla sohbet etmek ve yaptığım sohbetleri Gazedda aracılığıyla buradan paylaşmak.

Belki kaçanlar, uzaklaşanlar, kalanlar, kalırken gidenler ve de giderken kalanlar bir birlerini daha iyi anlarlar.

Ezbere değil de anlaşarak konuşmak dileğiyle!