Doğun, Ev Alın, Ölün

İnsanoğlu’nun iki çıkmazı var.

Birincisi doğuyoruz,

Büyüyoruz,

İlk defa boşalıyoruz yahut regl oluyoruz.

Sonra askere gidiyoruz yahut üniversiteye.

Sonra bir işe giriyoruz…

***

Anneler babalar oturup onay veriyor, toplum nezninde.

Artık sevişebilirsiniz, birbirinizi sevebilirsiniz.

Nişanlanıyoruz işte, evleniyoruz.

Hani şu paylaşamadığınız topraklarınız var.

Tıpkı boşanırken paylaştığınız evleriniz gibi.

Çoktan çocuk yaptığın için, artık iş yerinde çok ses çıkaramıyorsundur.

Haluk Bilginer’in dediği gibi, o doblonun taksiti ödenecektir.

***

Sonra bütün ömrünü, enerjini bir ev almak için harcarsın.

İşte o zaman hangi ülkenin askeri olursan, hangi toprakları korursan yahut saldırsan.

Koca ömrünü ev almaya adadığın hayatını, bayrak, vatan, toprak gibi bir şey için verebiliyorsun.

Vatan’ına;

• Bana biraz toprak ver, bir ev yapacağım, bütün enerjimi vereceğim şeyi başka bir şeye verirsem, İnsanlık ve evren için daha yararlı olacağım dersen ne derler?
• Kusura bakma vatan uğrunda ölürsen toprak beleş, ev yapmak istersen paralı derler.

Hemde o Vatan’ın Brüksel, Oslo, New York olsa bile.

***

İkincisi Kıbrıs’ta bir markete girersin, bir bakmışsın ülken tuvalet kağıdı uretemiyor, ithal ettiği tuvalet kağıdını dolar üzerinden alıyorsun.

TL kazanıp dövizle kira ödüyorsun.

TL kazanıp dövizle araba alıyorsun.

Aklına hemen ‘TL’ ile maaş aldığın geliyor.

Kızarsın bir anda…

Fakat dünya ticaretinin sadece dolar üzerinden döndüğü aklına çok gelmez.

İ phone u ‘TL’ almışsındır çünkü.

***

Derken ithalatçı ülke, politik işbirlikçileri ile iç piyasandaki üreticilerin rekabet kabiliyetini bitirir.

Bu hatayı KKTC 90’lar da ilk kez, Kıbrıs Cumhuriyeti bandrolü ile mal satmayı bırakarak yaptı.

Bir bakmışsın ithalatı artan, ihracatı azalan ülkene ithalatçı ülkelerin bankaları çoktan gelmiştir.

Ekonomideki açığını o bankalardan yüksek faizle kredi alarak kapatmaya çalışırsın.

Sonra buna ekonomi derler, ölen ekonomi.

***

O çok övdüğünüz kendiniz, kendinizi herkesten önemli hissettiğiniz anlar, paylaşamadığınız şeyler, size mecbur koşulan bu tek çizgi üzerindeki hayatınızın içinde oluyor.

Ne mutlu çizginin dışana çıkanlara,

Ben dahil bütün modern kölelere selam olsun…