Covid ve Kapitalizm! – Mehmet Birinci

Bu makale ilk kez 30 Mart tarihinde Avrupa Gazetesi’nde yayımlanmıştır.

2020’de  insanlık  yeni  ve  öldürücü  bir virüs  salgını  ile  tanıştı.  Covid-19  hayatın akışında  önemli  değişikliklere  yol  açtı. İnsanlık  alışık  olmadığı  kavramlarla tanisti.   Virüse  karşı  mücadele  adına  olağanüstü  hâl  ilanları,  sokağa çıkma  yasakları, hayatın  “kapanması”  gibi olgularla karşılaştı. 

Salgına karşı  mücadelede  istisnasız  bütün  ülkelerde  hızlı  adımlar  atılması  zorunluluğu kendini  dayattı.  Yönetimde  yürütme olağanüstü  güç  kazandı.  Toplanma, gösteri  yapma gibi özgürlükler hükümet kararnameleri  ile  olağanüstü  ölçüde  sınırlandı.  İnsanların  birbirleri  ile  ilişkileri sağlık  nedeni  ile  kısaltandı,  selamlaşma bile  şekil  değiştirdi.

Dijital  yaşam,  birçok  alanda  analog  yaşamın  yerini  aldı. Evde  uzaktan  çalışma,  evde  uzaktan eğitim  gibi uygulamalar yayginlasti.

Covid-19  salgınına  karşı  alınan önlemler arasında, ekonominin bazı önemli sektörlerinin geçici  olarak  kapanması  da  vardı.  Bu durum,   zaten  var olan ekonomik  krizi  daha da derinleştirdi.  İşsizlik,  yoksulluk  arttı.  Bir dizi  burjuva  bilim  insanı  genelde yaptıkları  gibi  “artık  hiçbir  şey  eskisi  gibi olmayacak“  açıklamaları  yaptılar.  Kimi “sol”  filozoflar  yine  kapitalizmin  sonunun  geldiğini  açıkladılar!  

Gerçekten  de  bir  yıl  içinde  çok  şey  değişti. Ama kapitalist sistem bugüne kadar ozunu korudu.  Ekonomiye  egemen  büyük tekeller, bu krizde de servetlerine servet katmaya devam ediyorlar. Covid  krizinde  kazananlar  öncelikle  ilaç  sanayi  tekelleri  ve  dijital  ekonomi  tekelleri oldu.  Bir  bütün  olarak  başta finans  kapitalistler,  bütün  ülkelerin  egemen  burjuvazalari,  krizin  kazananları.  Kriz  var, ama borsalar  tarihinin  en  yüksek  değerlerini  yaşıyor. 

Kriz var, ama bankalar en kârlı dönemlerini yaşıyor! Burjuvazinin keyfi yerinde! Kaybedenler ise her krizde olduğu gibi daha da yoksullaşan emekçiler! Covid’e  rağmen  çarkları  ölüm pahasına  döndürmek  zorunda  olan  işçiler!  Kendilerine  balkonlardan  alkış  tutulan,  ama  ücret  skalasının  en  altındaki meslek  grupları  içinde  yer  alan,  ve bir sokum yemek bile cok gorulen; can  pahasına  can  kurtarmaya  çalışan  sağlık  çalışanları,  bakıcılar; İflas  eden  küçük  ve orta  boy  işletmelerde  işlerini  kaybedip işsizler  kervanına  katılan  proleterler; aldıkları  destekle  ayakta  kalmaya  çalışan köylüler;  salgın  döneminde  daracık  evlere  kapanmak  durumunda  olan ve aile içi şiddete (erkek  şiddetine)  maruz  kalan  emekçi  kadınla,  dünyanın  ezilenleri,  sömürülenleri!

Kapitalist  sistemde  daha farklı bir sonuç beklemek abesle iştigaldir!