17 Mayıs uluslararası homofobi, bifobi ve transfobi karşıtı günü dolayısıyla lefkoşa’da açık ve onurlu temasıyla onur yürüyüşünden bir gece önce; surlariçinde bir mekânda oturmuş vakit geçiriyordum. Karşıki mekânda masalara çıkıp çılgınlar gibi dans edip eğlenen tras bir vatandaş, saatler sonra oradan mutsuz ayrılıp gelip bizim masaya eşlik etti. Onur yürüyüşünden bir gece önce bütün hazırlıklar tamamlanmışken, yorgunluk atıyorken bir anda sevgisiz olduğunu hissedip duran bir birey.
Tanışma faslında kendi ile ilgili derin bilgiler vermeye başladı. Aile içi şiddete maruz kalmış ailesi ve toplum tarafından dışlanmış, işsiz ama onurlu bir trans birey. Cebinde çok az parası var belki de hiç yok. Yalnız yaşıyor. İşsiz… Ameliyat olacağı için biraz tedirgin biraz umutlu en çok da mutlu. Bir de ameliyattan sonra göğüslerini büyütmek için hormon takviyesi almayacağı için mutluydu. Çünkü göğüsleri doğalında büyümüştü bile. Durup durup işsizlikten ve aşksızlıktan yakındı. Haklıydı da.
Bir anda “yarın talebimiz sigortalı hayat kadınlığı yapabilmek olacak” dedi. Artık onun tek yapabileceği iş oydu, kendi bedeni üzerinden para kazanmak. Çünkü şimdiye kadar çok kandırıldı. İşe alındı taciz edildi kovuldu. İş başvuruları değerlendirilmeye bile alınmadı. Aşık oldu, kandırıldı. Evlilik teklifi aldı nişanlandı. Nişanlandığı adamın heteroseksüel biri olduğunu ve hatta evli olduğunu öğrendi.
Ben gerçek aşkı da gerçek insanları da görmedim dedi. Tabii ki seks işçiliği yapacağım. Bak ben hep kandırıldım. Hiçbir zaman bedenimi para karşılığı kullanmayı düşünmedim. Ama hep kullanıldım. Artık aşık olmayacağım. En azından beni kullanacaklarını bilerek onlarla yatacağım. Beni kandırmalarına izin vermeyeceğim. Sevgi beklentim olmayacak. Daha mutlu olacağım. İşsiz de kalmam. Çünkü duygusuz insan çok var. Bu işi yapacağıma hiç üzülmüyorum çünkü çok kullanıldım. Bedenimde bir iz kalmadı. Ama duygularım çok yıprandı. Benliğim yıprandı. Eskiden evlenmeyi düşünüyordum şimdi sevgilim olacağını bile düşünmüyorum. Bak facebook mesajlarıma bak, instagram mesajlarıma bak. Öküzlerin hepsi burada. Bi kadına nasıl yaklaşmaları gerektiğini bilmiyorlar. Bak şuna sevgilin var mı diye soruyor. Yok diyorum e cinsel ihtiyacını nasıl gideriyorsun diye soruyor hemen. Şuna bak. Çok güzelsin seninle yatmayı isterim. Fotoğraflarıma bak bi anormallik var mı? Normal saradan fotoğraflar. Trans olduğumu anlar anlamaz hemen böyle mesajlar atıyorlar. Bizim duygumuz yok sanıyorlar. Para kazanmak ya da farklı sesk fanteziler yapmak için trans olduğumuzu sanıyorlar. Yani canım benim, ben istesem de istemesem de birkaç dakikalık zevkler için kullanılıyorum. Şimdiye kadar çok da kullanıldım. Şimdi ben istiyorum bari benim rızamla olsun. Bilerek yapayım.
“Ya aşık olursan ya sevgilin olursa” diye sorduğumda. Gülerek “valla ondan da para isteyeceğim. Aylık versin o” diyip güldü.
Ben nişanlandığım adamın hetero olduğunu evli olduğunu öğrendim. Üç yılımı verdim ona. Tek isteğim sevgiydi dürüstlüktü noldu. Ben sigortalı sex işçiliği yapmak istiyorum o kadar
Gelinliğim de evde dursun. Dedi.
Ne diyeceğimi bilemedim. Çok açık ve onurlu bir sohbetti. Ama sanki ben onursuz olan taraftaydım. Utandım. Onun işsizliğinin, yıpranmışlığının, kandırılmışlığının bir sorumlusu da benmişim gibi hissettim. Önceki gün yürüyüşte saldırıya uğradı arkadaşlarım gene utandım. Yazık yazık bize.
İsmini vermek istemeyen izleyici
İsmini vermek istemeyen izleyicimiz S.P, 1988'de Lefkoşa, Ortaköy Dr. Burhan Nalbantaoğlu Devlet Hastanesi'nde dünyaya geldi. 5 çocuklu bir ailenin orta parmağıdır. İlkokulu Atatürk İlkokulu, ortaokulu Demokrasi Ortaokulu, Liseyi Lefkoşa Türk Lisesi, üniversiteyi Yakın Doğu Üniversitesi'nde (lisans ve yüksek lisans, dikkatinizi çekerim) okudu. Kendisi her Kıbrıs Türk vatandaşı gibi, birçok sıfata sahip olup hangisini kullanacağını bilmemekte... Oyuncu, profesyonel dramatik yazar, amatör edebi yazar, dramaturg, yönetmen, öğretmen, akademisyen, masalcı, şair, dernek yöneticisi. Ve tüm bunlara rağmen dünya onun etrafında dönememekte...
