Penceremden Türk paraşütçülerini izliyorum | Pavlos Apostolidis

20 Temmuz 1974 sabahı Lefkoşa’daki evimde telefonun çalmasıyla uyandığımda saat yaklaşık 5.20 civarındaydı. Atina Haber Ajansı muhabiri ve arkadaşım Georgios ’Kokkos’ Leonidas bana günaydın dedi ve pencereden dışarı bakmamı tavsiye etti. Gökyüzü açıktı ve şehrin kuzeyindeki Türk uçaklarından atlayan paraşütçüleri kolayca görebiliyordum. Beklediğimiz –ama bağışlanacağımızı umduğumuz- şey gözlerimin önünde gerçekleşiyordu.

Aralık 1973’te Londra Büyükelçiliği’nden Lefkoşa Büyükelçiliği’ne atandım. Büyükelçi (E. Lagakos) ve danışmandan (D. Sermpos) sonra yeni görevime atandım. Manolis Kalamidas benim küçüğümdü. 1974’ün ilk yarısında Atina ile Lefkoşa arasındaki ilişkiler, Yunan askeri rejimi, Yunanistan’ın gerçek valisi Dimitrios İoannidis’in yönetiminde EOKA B paramiliter örgütünü Başpiskopos Makarios’a karşı desteklemesi ve yönlendirmesi veTürkiye’nin varlığını tamamen göz ardı etmesinin ardından kötüleşmişti. Yasadışı EOKA B’nin faaliyetleri, Türk ordusunun birimlerinin Kıbrıs’ın karşısındaki kıyıda toplandığına dair bilgi akışına rağmen darbeye kadar devam etti.

Darbe, Yunan Büyükelçiliği’ni lidersiz buldu. Büyükelçi, Kıbrıs’ta her zamanki gibi iş olduğu izlenimini vermek üzere 15 Temmuz Pazartesi günü sözde bir toplantı için Atina’ya çağrılmıştı. Bunun yerine bir darbe oldu. Büyükelçi geri dönmedi, çünkü adaya dönmesi, uluslararası alanda darbenin onayı olarak görülecekti. Beş gün sonra, 20 Temmuz Cumartesi günü işgal gerçekleşti.

Savaşın patlak verdiği andan itibaren büyükelçiliğin rolü, Kıbrıs Ulusal Muhafızları tarafından bize iletildiği gibi askeri gelişmeleri Atina’daki Dışişleri Bakanlığına kaydetmek ve iletmekle sınırlıydı. Meslektaşım Kalamidas’la gece vardiyasında çalıştık, çünkü hava karardıktan sonra çatışmalar sona ermedi. Türk kuvvetleri güçlendiriliyor ve yavaş yavaş kendimizinkini geri püskürtüyordu. Girne yakınlarındaki köylerden gelen mülteci dalgaları Lefkoşa’da toplanmaya başladı. Polise verilen bilgiler, mülteci akışını körükleyen Türk askerlerinin acımasızlığını ortaya çıkardı.

22 Temmuz Pazartesi akşamı ateşkesi duyduğumuz için rahatladık, ancak Türk kuvvetlerinin anlaşmaya saygı göstermediğini ve konumlarını sürekli iyileştirmek istediklerini çabucak anladık.

Birkaç gün sonra, 24 Temmuz’da bakanlığın faks makinesinden Atina’daki Syntagma Meydanı’nda insanların toplandığını ve Konstantinos Karamanlis’in Yunanistan’a döneceğine dair söylentiler olduğunu öğrendik. Çok sevindik, rahatladık! Ertesi gün akşam saatlerinde, darbenin liderleri tarafından atanan Kıbrıs Cumhurbaşkanı Nikos Sampson’un elçiliğe tek başına geldiğini ve Atina’nın kendisine istifa etmesini söylediğinden beri bunu yapacağını bize bildirmek için daha kötü kıyafetler aradığı sırada çağrılmıştım. Cumhurbaşkanlığını kabul ederek tek yapmak istediğinin anavatanına yardım etmek olduğuna dikkat çekti. İstifası, Meclis Başkanı Glafkos Klerides’in anayasa tarafından belirlenen başkanlık görevlerini geçici olarak üstlenmesine izin verdi. Anayasal düzenin yeniden tesis edilmesi, Türkiye’yi bunun yasal bir harekat olduğu, anayasal düzenin yeniden tesis edilmesi için garantör güç sıfatıyla hareket ettiği savından mahrum bırakmıştır. Ancak, çok geçti. Türk ordusu adadaydı ve ayrılmaya niyeti yoktu.

Cenevre Konferansı’ndaki çıkmaz, 15 Ağustos’ta yeni bir Türk saldırısına yol açtı. Savaşlar artık Lefkoşa’ya çok yaklaşıyordu. Kıbrıs’taki Türk Kuvvetleri (KTGBK) tanklarla takviye edilmişti ve Türk hava kuvvetleri tarafından destekleniyordu. Türkler Lefkoşa’nın havaalanının kontrolünü ele geçirmeye çalıştıkları için çatışmaların son günü en kritik gündü. Kıbrıs’taki Helen Kuvvetlerine (ELDYK), son dakikada Kıbrıs Ulusal Muhafızlarından (tanksavar geri tepmesiz tüfekleriyle birkaç doğru atışla Türk tanklarının ilerlemesini durduran) güçler tarafından desteklenen saldırıyı püskürtmek için birincil sorumluluk verildi. Aynı zamanda, havaalanına yakın bir askeri havaalanını koruyan ingiliz kuvvetlerinin, konumlarından vazgeçmeyi reddederek savunuculara yardım ettiği tek durumdu.

Birkaç gün sonra, Amerika Birleşik Devletleri askeri ataşesi (kod adı “Kırmızı”) ile tanıştım, ELDYK’e hayranlıkla dolu, sahip olduğumuz her madalyayla onları onurlandırması gerektiğini söyledi! Elçiliği koruyan küçük bir ELDYK kuvvetleri birimimiz vardı ve daha yararlı olacakları birime geri göndermeye karar verdik. Lefkoşa kentini, sakinlerinin çoğu tarafından tahliye edildikten sonra, Türk ordusunun potansiyel gelişinden korkmamızı asla unutmayacağım. Aileleri tarafından terk edilen köpeklerin ulumaları, şehir karanlıkta yatarken gecenin karanlığını deldi.

Türkiye işgalle birlikte nüfus değişimini sağladı, Kıbrıslı Rumları işgal altındaki topraklardan kovdu ve Kıbrıslı Türklere güneyden kuzeye doğru hareket etmeleri için baskı yaptı. Bunu yaparak iki toplum arasındaki sürtüşmeyi azalttığını iddia edebilir, ancak sayısız başarısız yeniden birleşme girişiminden de anlaşıldığı üzere çözüm bulmayı zorlaştırdı. Çözüm bulunamaması Yunanistan ile Türkiye arasındaki ilişkilere yük olmaya devam ediyor.

Pavlos Apostolidis emekli diplomat, Yunanistan Ulusal İstihbarat Teşkilatı eski müdürü ve eski geçici idari reform ve dijital yönetim bakanıdır.

Kaynak: Kathimerini

Çeviri: GazeddaKıbrıs