Adayarısında karantinada olmak ya da olamamak…

Merhaba ben 1 Temmuz günü temaslı olduğumu öğrenip test yaptırdım, testim negatif çıktı ancak temaslı oteline yönlendirildim. 2 Temmuz günü Malpas Otel’e giriş yaptım. Bana herhangi bir ihtiyacınız olduğunda resepsiyonu arayın onlar size getirir dediler. Odaya yerleştim ve buzdolabının çalışmadığını fark ettim, resepsiyonu aradım temaslı olduğum için odaya birini gönderemeyeceklerini söylediler.

Aradan 1 gün geçti, odamda tuvalet kağıdı bitti, 1 gün boyunca belirli aralıklarla resepsiyonu aradım ve tuvalet kağıdı istedim. Her aradığımda telefonu başka biri açıyor ve hemen göndereceğini söylüyordu. 1 günün sonunda tuvalet kağıdı odama ulaştı. Karantinadaki 3. günümde vücudumdaki garip tepkilerden sonra Covid testi olmak istediğimi söyledim ve 4. günümün sabahında gelip test yaptılar, akşamüstü test sonucum negatif çıktı ancak öğlen yediğim yemekten sonra mide bulandım başlamıştı. 2 kez istifra ettikten sonra midemin rahatlamadığını ve yandığını hissediyordum.

Resepsiyonu arayıp iyi olmadığımı, bana mide hapı göndermeleri gerektiğini söyledim. Bana hemen gönderiyorum dedikten sonra aradan 1 saat daha geçti ve gelen kimse yoktu. Bu 1 saat içinde bir kez daha istifra ettim ve elim ayağım kesildi, bayılacak gibi oldum. 2 yan odamda başka birinin temaslısı olarak yatan bir abimi telefondan aradım ve iyi olmadığımı, bana bakmaya kimsenin gelmediğini söyledim ve durumumu anlattım; o da birilerine ulaşmaya çalıştı ve bayılacak gibi olduğumu duyunca mecburen odasından çıkıp maskesiyle benim kapımı çalmak zorunda kaldı. Muhtemelen zehirlendin çünkü geçen akşam burada kalan arkadaşım da sabaha kadar istifra etti, yemeklerden midesi bozuldu dedi. Sonra ortak tanıdığımız olan hemşireyi aradı ve ambulans istediğini söyledi. Tüm bunlar olurken resepsiyon bana hala hap göndermekle meşguldü. Sonra ben ambulansı beklerken resepsiyondan aradılar ve ambulans çağırmalarını ister miyim diye sordular. Evet zaten ambulans çağrıldı dedim.

Ambulansla hastaneye gittim ve serum bağladılar, doktor kan testi yaptı. Sonuçta da gıda zehirlenmesi olduğunu, yediklerimin midemi bozduğunu söyledi. Ayrıca Malpas’tan bu aralar çok şikayet geldiğini, benim gibi 4-5 kişinin daha midesinin bozulduğunu söyledi. Serumum bitince otele tekrar gittim ve 1102’yi arayarak başıma gelenleri anlattım ve otelde daha fazla kalmak istemediğimi, karantinama evde devam etmek istediğimi söyledim. Ertesi sabah resepsiyondan arandım ve çıkış yapabileceğimi söylediler. Nasıl çıkış yapayım aracım yok, nakil işlemini siz sağlayamaz mısınız dedim ve bizim otel olarak böyle bir imkanımız yok 1102’yi arayarak durumunuzu anlatın dediler. Aradım. 1 saat boyunca telefon yüzüme kapatıldı veya hiç açılmadı.

Bizim kaldığımız bloktaki baş hemşire odama gelip kendisini aradıklarını ve istersem çıkış yapabileceğimi söyledi. Sanki kendi kendime zehirlenmişim gibi, sanki olay hiç yaşanmamış gibi kimse nasıl olduğumu sormuyor, bir özür bile dilemiyordu. Baş hemşireye zehirlendiğimi, durumumu anlattım ve beni konuşturmadan yüksek sesle buradaki yemekler her gün taze çıkıyor, klimadan soğuk almışsınızdır dedi. Elimde test sonucum var gıdadan miden bozulmuş dedi doktor diyorum, öyle olsa başkaları da zehirlenirdi diyor bana. Zaten birkaç kişi daha benim gibi olmuş diye anlatmaya çalışıyorum ve beni yalancı çıkarıp istersem taksi çağırmamı, istersem ailemden birinin beni eve ulaştırmasını söyledi.

Ben de hala temaslı olduğumu ve karantinamın sonlanmadığını, hala risk taşıdığımı söyledim. Zaten test yapmışsınız negatif çıkmış sorun yok, buraya gelen aracı olmayanların çoğu taksiyle geliyor zaten deyip beni başından atarcasına ağzımı kapatmak istedi. Sonra durumu aileme anlattım. Babam geldi maskemizle pencereler açık şekilde beni eve bıraktı ve gitti.(Ailemden ayrı Zeytinlik’te yaşıyorum)

Tüm bunlara sessiz kalmak her şeye susmak olurdu. Benim gibi karantina odalarına kapatılıp ilgilenilmeyen tüm insanlar için konuşmam gerekirdi. Lütfen sesimi, sesimizi duyun. Sadece tanıdıklarla iş halledilen bu ülkede insan hayatı bile ciddiye alınmıyor. Eğer tanıdık birileri olmasaydı ben odada bayılacaktım ve kimse beni bulamayacaktı. Düzeni olmayan, denetlemesi olmayan, herkesin kendi kafasına göre bir düzen oluşturduğu ve insanların buna uymak zorunda bırakıldığı bu ülkeden utanıyorum. Bir Kıbrıslı olarak bunları söylediğim için de çok üzgünüm…