Yekpare – Tevfik Aytekin

Avurtları şişkin, ciğerleriyle körüklediği kâğıttan gemisi durgun suda ilerliyor, avucunu kaplayan demir paraya baş halatı gibi sarılmış, annesinin ağuşundan ineli ya birkaç ay olmuş ya da olmamıştı.

*** 

Bütün çevresi tarafından korunan, yaralanmamış, güvenlik duygusu içindeki çocuklar, büyüdükçe ister istemez, kimi zaman masum geçmişine dönmek ister.

Çünkü içinde yaşadıkları bugün, onlara yalnızlığı önermektedir.

***

Üçtür yalnızlıktan söz edilir…

Birincisi; iktidar tarafından dayatılan yalnızlıktır. İş yerinin ortasında yalnız olanlar anlayacaktır.

İkincisi; iktidar sahiplerini korkutan yalnızlıktır. Başkaldırdığı için yalnız kalanlar iyi bilir. 

Üçüncü ve en sonu; iktidarla hiçbir ilişkisi olmayan yalnızlıktır. İç yaşama sahip olmanın sezgisi. Ötekilerden farklılığın yalnızlığıdır.

***

Zamanın dışında değil akışında kalarak,

“Tanpınar” bunu yenmiş insandır…

“Ne içindeyim zamanın

Ne de büsbütün dışında

Yekpare geniş bir anın

Parçalanmaz akışında” şiiri zaferidir.

***

Oysa “Dağlarca” masum geçmişine dönmek ister.

“Bu eller miydi masallar arasında

Rüyalara uzattığım bu eller miydi,

O köylü çakısının kestiği yer

Söğüt dallarından düdük yaparken.

Tırnaklarını yiyerek düşünmek ne iydi.

Bu eller miydi kesen mavi serçeyi

Yorganın altına saklanarak, 

Bu eller miydi sevmeyen geceyi.

Ve her şeyden ve her şeyden sonra

Bu eller miydi Allaha açılan.”

***

İyi bir düşünür; “insanlar büyüdükçe oyun oynamaz olurlar ve oyun oynamaktan elde ettikleri zevkten vazgeçerler”, demişti.

Nazım ise; ”yaşamayı ciddiye alacaksın derdi.”

Birde yaşamı ne oyunda ne de ciddiyette, daha çok düşle konumlandıranlar var.

***

Kadı bir babanın oğlu “Tanpınar” günlüklerinde “Antalyalı Genç Bir Kıza” bütün yaşamını şu birkaç cümleyle özetler;

“Bu ancak büyülenme kelimesiyle anlatılabilecek bir haddir. Fakat galiba bu da yetmez; hakikat şu ki, üzerimde bir türlü çözemediğim bir sır, gelecek zamana ait bir ders tesiri yapıyorlardı. Kendime gelince… İnsan o kadar mühim değildir. Ben de herkes gibiyim.” 

***
İnsanın kendini yekpare bir zamanın içinde bulması ne güzel şeydir.

Ne güzel şeydir yaşamak…