Troçki ve grubu Sol Muhalef’e ait 1930’lu yıllardan kalma el yazmaları bulundu

Vladimir Volkov ve Clara Weiss

Şubat 2018’de, Rusya’da, Urallar’ın güneyinde bulunan Verkhneuralsk hapishanesinde, Troçkist Sol Muhalefet’in hapisteki üyelerinin 1932-1933 yıllarından kalma 30 dolayında el yazması belgesi bulundu. Çoğu defterlere yazılmış olan belgeler, bakım çalışması sırasında, hapishanenin 312 numaralı odasındaki zemin kaplamasının altında açığa çıkartıldı.

Bugüne kadar, Troçkist Sol Muhalefet’in o dönemde Sovyetler Birliği’nde yazılmış literatürünün yalnızca küçük bir bölümü biliniyordu. Stalinist gizli polis örgütü OGPU-NKVD, Troçkistler tarafından üretilmiş belgeleri ortadan kaldırmak için elinden geleni yapmıştı. Bu belgelerin yalnızca küçük bir bölümü, Sol Muhalefet’in önderi Lev Troçki ile oğlu Lev Sedov tarafından yayına hazırlanan Muhalefet Bülteni’nde yayınlanmak üzere SSCB sınırlarının dışına çıkartılabilmişti.

Sovyetler Birliği’ndeki Sol Muhalifler tarafından yazılmış defterlerden sayfalar

Bu belgelerin ortaya çıkartılması büyük bir tarihsel ve siyasal öneme sahiptir. Şimdiye kadar yayınlanmış olan üç belgenin içeriği, karşıdevrimci Stalinizme karşı 1938’de Dördüncü Enternasyonal’i kurmuş olan Troçkist hareketin onlarca yıllık mücadelesinin güçlü bir doğrulanmasıdır. Onların yayınlanması, on yıllar boyunca Troçkist harekete iftiralar atmaya, onu küçümsemeye ve susturmaya çalışmış olan Stalinist ve Sovyet sonrası çarpıtma okuluna indirilmiş büyük bir darbedir.

**Lev Troçki’nin oğlu ve Muhalefet Bülteni’nin editörü Lev Sedov**

Belgeler, Sol Muhalefet’in, Komünist Parti’den çıkarıldıktan ve parmaklıkların arkasına atıldıktan sonra bile, çetin bir güç olmaya devam ettiğini gösteriyor. Çelyabinsk Devlet Üniversitesi’nde ders veren ve bu belgeleri yayınlayanlar arasında olan tarihçi Aleksandr Fokin’in belirtmiş olduğu gibi:

“Tarih yazımındaki kemikleşmiş yaklaşım, Rusya’daki Sol Muhalefet’in, 1927’de, Troçki’nin yenilgiye uğramasından sonra fiilen son bulmuş olduğuydu. Ancak bu keşif, Stalinist hapishanelerin bile bu insanları yenilgiye uğratamadığını kanıtlıyor. Onlar, mücadeleyi örgütlemiş ve sürdürmüşlerdi. El yazmalarından hareketle, onların, gerçekten, SSCB’nin gelişmesi adına alternatif bir program oluşturmaya çalıştıkları ortada.”

Sol Muhalefet, 1923 sonbaharında, Lenin’in yaşamının son döneminde ve başarısızlığa uğramış Alman devriminin ortasında; bürokrasinin Sovyet devleti ve Komünist Parti içinde büyümesi parti ve bir bütün olarak işçi sınıfı içinde muhalefeti canlandırdığı sırada ortaya çıktı. Rus ekonomisinin geri kalmışlığı, çarlığın mirası ve uluslararası (özellikle de Avrupa) devriminin gecikmesi, parti ve devlet aygıtı içindeki tutucu, ulusalcı kesimleri güçlendirmişti. Onlar, ideolojik gerekçelerini, 1917 Ekim Devrimi’nin enternasyonalist ruhuna ve perspektifine karşıt biçimde 1924 yılı sonlarında Buharin ve Stalin tarafından geliştirilmiş olan “tek ülkede sosyalizm” teorisinde buldular.

Sol Muhalefet, 1920’lerin ortasındaki Yeni Ekonomi Politikası (NEP) dönemi sırasında, partinin önderliği içindeki, başını Stalin’in çektiği, merkezci ve sağcı güçleri kapsayan baskın hizibi, küçük burjuvaziye uyarlanmakla, burjuva NEP insanlarına ve kulaklara (zengin köylüler) özenmekle, sanayileşmeyi hızlandırma önerilerini engellemekle ve parti içi demokrasiyi ortadan kaldırmakla eleştirdi. Dış politikada, Troçkistler, Komintern’in, Britanya ve Çin dahil işçi sınıfını bir dizi yıkıcı yenilgiye sürükleyen artan oranda oportünist çizgisini mahkum ettiler.