Bu makale ilk kez 30 Mayıs 2013 tarihinde Clint Witchalls tarafından The Conversation adlı web sitesinde yayımlanmış, GazeddaKıbrıs tarafından çevrilmiştir.
Birçoğumuz, birisini maymun olarak adlandırmanın ırkçı olduğunu biliyoruz, ancak çoğumuz, maymunların Avrupalı hayal gücünde neden yerli insanlarla ve aslında Afrika kökenli insanlarla ilişkili olduğunu anlamıyoruz.
Maymun hakaretinin gücünü ve kapsamını anlamak için bir doz tarihe ihtiyacımız var. Üniversitede lisans öğrenimi görürken, ırkçılık ve sömürgeciliği, özellikle de fikirleri ırkçılığı daha da kötüleştiren Charles Darwin’in (1809-1882) etkisini öğrendim.
Gerçekten de, bunu anlamak kolaydır. Darwin’in doğal seleksiyon teorisi (1859), insanların en yakın atalarının büyük maymunlar olduğunu gösterdi. Ve homo sapiens’in maymunlardan geldiği fikri hızla evrim Tiyatrosu’nun bir parçası haline geldi. Darwin, kendisi, genellikle yarı adam, yarı maymun olarak tasvir edildi.
Dahası, çoğu evrimci tüm insan ırklarının aynı noktadan geldiğine inanırken, göçün, doğal ve cinsel seçimin, gözlerinde Afrikalılardan veya Aborjinlerden daha üstün görünen insan çeşitleri yarattığını da belirttiler.
Her iki grup da genellikle evrimsel olarak orijinal insanlara ve dolayısıyla maymunlara en yakın olarak tasvir edilmiştir.
Evrimsel düşüncenin rolü
20. yüzyılın başlarında, Mendel genetiğinin artan popülaritesi bu düşünce biçimini ortadan kaldırmak için hiçbir şey yapılmadı. Eğer bir şey olduysa o da, işler daha da kötüleşti.
Irkların ayrı türler haline geldiğini ve özellikle Afrikalıların büyük maymunlara evrimsel açıdan Avrupalılardan çok daha yakın oldukları öne sürüldü.
Ve yine de, aynı dönemde, her zaman bu modeli reddeden bir evrimsel bilim akışı vardı. Farklı ırklar arasındaki derin benzerlikleri vurguladı ve davranıştaki farklılıkların biyoloji değil kültürün ürünü olduğunu vurguladı.
Nazizmin dehşeti, ana akım bilimin, biyolojik ırkçılığa karşı mücadelesini altüst etti. Alman bilim adamları ve doktorlar tarafından isteyerek desteklenen Adolf Hitler’in soykırımı, bilimin yanlış uygulanmasının nerede sonuçlanabileceğini gösterdi.
Bu, savaş sonrası evrimsel biyolojinin bulgularını savaş öncesi varyantları lehine görmezden gelmek için çok istekli olan aşırı sağ grupların elinde bilimsel ırkçılığı bıraktı.
Açıkçası, evrimsel düşüncenin maymun hakaretinin uzun ömürlülüğü ile bir ilgisi vardı. Ancak Avrupalı maymunlar ile Afrikalı maymunlar çok daha uzun bir kültürel ve bilimsel soyağacına sahiptir.
Ortada yakalandı
18. yüzyılda, türler hakkında yeni bir düşünme yolu ortaya çıktı. Daha önce Avrupalıların büyük çoğunluğu Tanrı’nın türler (insan dahil) yarattığına inanıyordu ve bu türler değişmez idi.
Birçoğu insan türünün Birliğine inanıyordu, ancak bazıları Tanrı’nın ayrı insan türlerini yarattığını düşünüyordu. Bu şemada, beyaz Avrupalılar meleklere en yakın olarak tanımlanırken, siyah Afrikalılar ve Aborjinler maymunlara en yakındı.
Birçok 18. yüzyıl bilim insanı, yaratılışçı modeli baltalamaya çalıştı. Ancak, bunu yaparken, maymun hakaretine daha fazla güç verdiler.
1700’lerin ortalarında, büyük Fransız doğa bilimci, matematikçi ve kozmolog Comte de Buffon (Georges-Louis Leclerc, 1707-1788), tüm hayvan türlerinin kendiliğinden üretilen az sayıda türden geldiği fikrini ortaya koydu.
Örneğin, kedi türleri, sözde tek bir atalarının kedisinden geliyordu. Kediler kendiliğinden üretim noktalarından uzaklaştıkça, iklimin etkisi altında ayrı türlere dönüştüler.
1770’te Hollandalı bilim adamı Petrus Camper (1722-1789) Buffon’un modelini aldı ve insana uyguladı. Camper için orijinal adam eski Yunan’dı. Bu orijinal insan, dünya çapında yaratılış noktasından hareket ettikçe, iklimin etkisi altında da dejenere oldu.
Camper’ın görüşüne göre, maymunlar ve orangutanlar, orijinal insanın dejenere edilmiş versiyonlarıydı. Daha sonra, 1809’da Darwin’in entelektüel atası Lamarck (Jean-Baptiste Pierre Antoine de Monet, Chevalier de Lamarck, 1744-1829), tüm organizmaları kendiliğinden yaratılışın tek bir noktasından gelen bir evrim modeli önerdi.
Solucanlar balıklara, balıklar memelilere ve memeliler insanlara dönüştü. Bu, Darwinist seçimle değil, basit organizmaları daha karmaşık hale getiren, çevrenin etkisi ile birlikte çalışan bir içsel yaşamsal güçle gerçekleşti.
Bu görüşe göre, insanlar maymunlarla ortak bir soy paylaşmadı; doğrudan onların soyundan gelmekteydi. Ve Afrikalılar, daha sonra maymunlar ve Avrupalılar arasındaki bağlantı haline geldi. Maymunun insana aşamalı dönüşümünün Darwinci evrimi ile yaygın olarak ilişkili olan popüler imgeye Lamarckian denmelidir.
Irkçılığın gücü
İnsanlar ve maymunlar arasındaki ilişkiyi düşünmenin bu yollarının her biri, Avrupalılar tarafından Afrikalılar ve maymunlar arasındaki bağlantıyı güçlendirdi. Ve Avrupa kökenli olmayan insanlar, insanlardan daha çok maymunlara benziyormuş gibi görünerek, bu farklı teoriler, Amerika’daki plantasyon köleliğini ve dünyanın geri kalanında sömürgeciliğini haklı çıkarmak için kullanıldı.
Tüm bu farklı bilimsel ve dini teoriler aynı yönde çalıştı – Avrupa’nın dünyanın büyük alanlarını kontrol etme hakkını güçlendirmek için.
Maymun hakareti aslında Avrupalıların diğer insanlara karşı üstünlüğünü korumak için kendilerini biyolojik ve kültürel olarak farklılaştırmalarıyla ilgilidir.
Hatırlanması gereken önemli şey, “diğer” insanların, tarihin beyaz Avrupalılardan çok daha fazla farkında olmalarıdır. Bir maymunun imajını çağırmak, yerli mülke ve sömürgeciliğin diğer vasiyetlerine yol açan güce girmektir.
Açıkçası, eğitim sistemi bizi insanın bilimi veya tarihi hakkında eğitmek için yeterli değildir. Çünkü öyle olsaydı, maymun hakaretinin ortadan kaybolduğunu görürdük.
