Kolombiya insan hakları gözlemcisi, geçtiğimiz yıl ülkede 215 insan hakları savunucusunun öldürüldüğünü, bunun 2016’da solcu isyancılarla imzalanan barış anlaşmasından bu yana kaydedilen en yüksek sayı olduğunu açıkladı.
2022’de son öldürülenlerden biri Aralık’ta Ermenistan’da sokakta vurulan, Maná Hayatta Kalanlar Derneği kurucusu José Ricaurte Quintero’ydu. Grup Kolombiya’da elli yılı aşkın bir süredir devam ede gelen silahlı çatışma sırasında kaybolan insanların ailelerine destek veriyordu.
Cinayetler organize suçun yoğunlaştığı yerlerde işleniyor
Kolombiya Kamu Denetçiliği Kurumu, cinayetlerin uyuşturucu kaçakçılığı, yasadışı madencilik ve kaçakçılığa karışan organize suç gruplarının stratejik olarak önemli saydıkları yerlerde gerçekleştiğini söylüyor.
Kolombiya’nın ilk solcu devlet başkanı Gustavo Petro hükümeti, “topyekûn barış” politikasında, ELN gerillaları gibi silahlı gruplarla barış görüşmeleri başlatmayı ve barış anlaşmasını imzalamayı reddeden FARC muhalifleri ve hükümetin ateşkes ilan ettiği Körfez Klanı karteliyle temas kurmayı öneriyordu.
Kamu Denetçisi Carlos Camargo, bu tür görüşmelerin insan hakları gruplarının liderlerine yönelik eylemlerin azalmasını sağlayacağını umduğunu söyledi.
Öldürülenler taban demokrasisinin liderleri
Camargo, ölümlerin vahametinin “yalnızca [ölen kişi] sayılarıyla ilgili [olmadığını]” söyledi.
“Ağır darbe alan 215 aileyi ve hakları için mücadele eden insanlardan yoksun kaldıkları için de bundan etkilenen toplulukları düşünmek gerekiyor. Bu, demokrasinin tabanı için ciddi bir darbe. Çünkü sayılar, halkın dertleriyle ilgilenen liderlerle ilgili. Ölenler insan haklarına saygı duyulan bir ülke için çalışan kişilerdi” diye uyadı.
Kolombiya Kamu Denetçisinin verdiği sayılara göre “2016-2022 arasında bin 113 toplum lideri öldürüldü. Yıllara göre, öldürülenlerin sayısı 2016’da 133 kişiyken 2017’de 126’ya ulaştı, 2018’de rekor kırarak 178’e çıktı. 2019’da 134’e düştü. 2020’de yeniden 182’ye yükseldi, 2021’de de 145 kişi öldürüldü.”
“2022’ye gelince, 215 cinayetten en çok etkilenenler toplum liderleri (63) oldu. Onları yerli liderler (47), yerli toplum liderleri (36), köylü liderleri veya çiftçi liderleri (18) izledi. Diğer gruplar arasında Afrikalılar (12), sendikacılar (8), insan hakları aktivistleri (7), kültürel veya sportif liderler (5), farklı cinsel yönelimlere ve cinsiyet kimliğine sahip kesimlerin liderleri (4) ve kamu görevlileri (3) vardı.”
