Avrupa iklim gözlemevi Copernicus, perşembe günü yayınladığı son aylık bülteninde yeni bir dizi şok edici veri açıkladı: 13.54°C’lik ortalama hava sıcaklığıyla geçen ay, 1850-1900 dönemindeki ortalama Şubat ayı sıcaklığının 1.77°C üzerindeydi. Ayrıca 2016 yılına ait bir önceki şubat ayı rekorundan da 0,12°C daha sıcaktı.
Hatta 8-11 Şubat tarihleri arasında dört gün boyunca sıcaklıklar sanayi öncesi döneme kıyasla 2°C daha yüksekti. Ancak bu durum Paris Anlaşması’nın birkaç on yıllık ortalamasının üst sınırına ulaşıldığı anlamına gelmiyor.
Son 12 ayda dünya, 19. yüzyılın ortalama ikliminden 1.56°C daha yüksek bir sıcaklık yaşadı. Bu da yeni bir rekoru ifade ediyor.
ANF’de yer alan haberde Copernicus’a göre Şubat 2024, böylece art arda kırılan dokuzuncu aylık rekoru temsil ediyor. Dolayısıyla kuzey yarımküredeki meteorolojik kış (Aralık-Şubat), en sıcak üç sonbahar ve yaz aylarının ardından dünyanın en sıcak kışı oldu.
Kuzey Amerika’dan Vietnam’a, Fas ve Güney Amerika’nın büyük bölümü de dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanında dikkat çekici derecede sıcak hava kaydedildi. Ancak öne çıkan kıta Avrupa oldu.
Eski Kıta, normalin (1991-2020) 3.30°C üzerinde sıcaklıklarla bu kış olağanüstü sıcaktı. Orta ve Doğu Avrupa’da durum daha da anormaldi.
Dünyanın %70’ini kaplayan okyanusların ortalama sıcaklığı, şubat ayında denizlerin yüzeyinde (kutuplara yakın bölgeler hariç) kaydedilen 21.06°C ile tüm ayların toplamında tüm zamanların rekoruna ulaştı.
Bu ısınma deniz yaşamı için doğrudan bir tehdit oluşturuyor ve insan faaliyetleri sonucu ortaya çıkan fazla enerjinin %90’ını emen karbon yutakları olan denizlerin sera gazı emisyonlarımızı absorbe etme kapasitesini azaltabilir.
Dünya Meteoroloji Örgütü’ne (WMO) göre geçtiğimiz birkaç ay, aralık ayında zirveye ulaşan ancak mayıs ayına kadar karada normalin üzerinde sıcaklıklara neden olması beklenen El Niño’dan etkilendi.
WMO, El Niño’nun aksine küresel sıcaklıkları düşüren La Niña’nın, nisan ve haziran ayları arasındaki nötr koşulların ardından “bu yılın ilerleyen dönemlerinde” gelişme ihtimali olduğunu söylüyor.
Copernicus’un iklim değişikliği servisi (C3S) direktörü Carlo Buontempo AFP’ye verdiği demeçte, “2024 yılı yine çok sıcak bir yıl, potansiyel olarak rekor bir yıl olma yolundaydı, ancak La Niña fenomenine doğru çok hızlı bir şekilde ilerlersek bunun gerçekleşme şansı azalabilir” dedi.
Ancak her halükarda bu döngüsel fenomenler, azalma belirtisi göstermeyen uzun vadeli bir eğilime katkıda bulunuyor: esas olarak insanoğlunun fosil yakıtları (kömür, petrol, gaz) yakmasının bir sonucu olarak atmosferde sera gazlarının birikmesine bağlı ısınma yaşanıyor.
Carlo Buontempo, bu konsantrasyonları “dengelemeyi” başaramazsak, “kaçınılmaz olarak yeni küresel sıcaklık rekorları ve bunların sonuçlarıyla karşı karşıya kalacağımızı” vurguluyor.
Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’ne göre, Paris Anlaşması ile belirlenen 1.5°C sınırı içinde kalabilmemiz için sera gazı emisyonlarının 2030 yılına kadar 2019 yılına kıyasla %43 oranında azalması gerekiyor. Küresel emisyonların da 2025 yılına kadar zirve yapması bekleniyor.
Uluslararası Enerji Ajansı’nın (IEA) son rakamlarına göre, enerjiyle ilgili küresel CO2 emisyonları 2023 yılında %1,1 artarak rekor seviyeye ulaştı.
Dünya ülkelerinin, yıl sonunda Bakü’de öngörülen COP29’da görüşülecek uluslararası iklim taahhütlerini yükseltmek için hala bir yılları var.
