Gezegenin yüzeyinin yüzde 70’i tuzlu suyla kaplı ve burada çok rahatsız edici bir şey oluyor. Hava sıcaklığına çok daha fazla dikkat ediyoruz çünkü onu hissedebiliyoruz (ve Asya , Kanada ve Kuzeybatı Pasifik’teki rekor sıcaklıklarla dikkat edilmesi gereken çok şey var ) ancak bu baharın gerçekten en korkutucu rakamları okyanusta ortaya çıkıyor.
Yukarıdaki grafiğe bakarsanız, “anomali” tanımını görebilirsiniz. Bu, dünya okyanuslarının ortalama yüzey sıcaklığının mart ayı ortasından itibaren, daha önce ölçtüğümüzden çok daha sıcak olduğunu gösteriyor. Büyük fenomenler için büyük veri kümelerinde değişim küçük olmalıdır; istatistikler böyle çalışır ve bu yüzden grafiğin geri kalanı bir tabak spagetti gibi görünür. 2023 ile bir sonraki en sıcak yıl (2016) arasındaki bu büyük boşluk, bilim adamlarını korkutan türden bir şey, çünkü bunun ne anlama geldiğinden -bela hariç- tam olarak emin değiller.
Bu sıçramanın büyüklüğü, bilim adamlarını biraz şaşırtsa da daha çok korkutmuş durumda, zira BBC’nin de işaret ettiği gibi rakamlar aşırı:
Mart ayında, Kuzey Amerika’nın doğu kıyısındaki deniz yüzeyi sıcaklıkları, 1981-2011 ortalamasından 13.8C daha yüksekti.
Yeni çalışmanın baş yazarı ve Mercator Ocean International araştırma grubunda bir oşinograf olan Karina Von Schuckmann, “Neden bu kadar büyük bir değişimin bu kadar hızlı şekilde meydana geldiği henüz tam olarak belirlenmedi” dedi.
Ortaya çıkan faktörlerden biri, açık deniz gemilerinin genellikle çok çok ucuz olduğu için yaktığı, kelimenin tam anlamıyla varilin dibindeki katran çamuru olan “bunker yakıtı” kullanımını hızla ortadan kaldırması gerektiği. Araştırmalar, bu maddeden kaynaklanan kirliliğin limana geri döndüğünü ve insanlara zarar verdiğini gösterdi, bu nedenle Ryan Cooper‘ın bildirdiği gibi,daha temiz bir yakıtla değiştirilmeye çalışılıyor. Bu gemilerin boğucu egzozundaki aerosollerin ( duman bacasından çıkan maddeler ) ana nakliye rotalarından dışarı çıkarken tohum bulutlarına yardımcı olması dışında büyük çevre etkisi; bu rotalarda hava artık daha temiz ve dolayısıyla okyanusa daha fazla güneş ışığı girmesi oldu.
El Nino yılı tahmin edilemez sorunlar doğurabilir
Ancak buna rağmen okyanuslar şimdi çok çok çok daha hızlı ısınıyor gibi görünüyor. Katrina von Schuckmann başkanlığındaki az fark edilen yakın tarihli bir çalışmada, “Geçtiğimiz 15 yılda, Dünya’nın neredeyse önceki 45 yılda biriktirdiği kadar ısı biriktirdiğini” ve bunun yüzde 89’unun denizlerde kaldığını ortaya kondu. Bu kendi başına korkutucu olurdu, ama şu anda meydana gelmesi daha da korkutucu. Bunun nedeni, La Nina soğuma döngülerine altı yıl girip çıkmanın ardından, dünyanın Pasifik‘teki sıcak su akıntılarının güçlendirdiği bir El Nino fazına girmek üzere görünmesi. El Nino’nun yaratacağı sıcaklık, halihazırda rekor seviyedeki sıcak okyanuslardaki rekorları egale edeceği ve tahribata yol açacağı kesin, ancak tam olarak hangi türde olduğu tahmin edilemiyor.
Ve ‘tahmin edilemez’ kısmı asıl sorun. Unutmayın millet, bu daha önce yapmadığımız bir deney ve kullandığımız test tüpü tüm gezegen. Pek çok şey olabilir: Belki Beaufort Gyre, zaten zayıflamış olan Gulf Stream‘i daha da bozarak Kuzey Atlantik‘e çok miktarda tatlı su salacak. Bahse girerim Beaufort girdabından endişe etmiyordunuz, ama geçen hafta yapılan yeni bir araştırmaya bakın. Ya da şu anda çiftçileri rekor bir oranda buğday mahsullerini terk etmeye zorlayan Orta Batı kuraklığının daha fazlası ortaya çıkabilir . Veya okyanus oksijen seviyeleri düşmeye devam edebilir ve birçok tür (denizanası hariç) üzerinde baskı oluşturabilir.
WMO: Bu yıl yeni sıcaklık rekoru yüzde 98 olasılıkla kırılacak
Bazı şeyleri ise neredeyse kesin olarak söyleyebiliriz: Dünya Meteoroloji Örgütü bugün (18 Mayıs) bu El Nino koşusu sırasında dünyanın yeni bir yıllık sıcaklık rekoru kıracağı ihtimalinin yüzde 98 olduğunu tahmin etti . (2024’ü tahmin ediyordum, ancak 2023’ün 2016’da tüm zamanların rekorunu kırma olasılığı her geçen gün artıyor ve şu anda yaklaşık dörtte bir olasılığında) . Aslında, en azından bir yıl boyunca, Paris Anlaşması‘nın kaçınmamız gereken; yeri ve göğü birbirine katmamız gereken işaret olarak belirlediği 1,5 Santigrat seviyesini geçmemiz için güçlü bir ihtimal var. Bunu yapmadık- ancak Joe Manchin’i (Senatör Manchin, ABD’de en etkili fosil yakıt savunucularından biri-e.n.) çok hafifçe kımıldattık, ama o da şimdi kazanımları geri itiyor – ve bu yüzden bundan kaçınmadık. Şimdi ne olacak?
Şimdi hiç olmadığı kadar organize olmalıyız. Bu yıkım, hangi biçimde olursa olsun, siyasi ve ekonomik sistemlerimiz üzerinde bir şeyler yapması için baskı oluşturacak . Petrol endüstrisi, kömür ve gaz yakmaya devam edebilmeleri için karbon yakalama baskısının daha fazla kamusal dolara dönüştürülmesini sağlamaya çalışacak. ( Food and Water Watch‘ın bu özel aldatmacasının bu mükemmel özetini ve karbon boru hatları patlarsa ne olacağı hakkındaki bu NPR raporunu inceleyin)
Şimdi hiç olmadığı kadar organize olmalıyız.
Bu yüzden geri kalanımız, temiz enerji projesine son bir güçlü destek vermeye hazır olsak iyi olur. Güneş panellerindeki silikon fiyatları düşmeye devam ederken , siyasi baskı ve ekonomik fırsatın yakınsaması dünyaya son bir iyi şans sunuyor: Küresel ısınmayı durdurmak değil, bunun için çok geç. ancak Yeni bir Ulusal Yenilenebilir Enerji çalışması , bunun bizim en ucuz ve en hızlı seçeneğimiz olduğunun altını çiziyor; Yeni bir Nature Conservancy araştırması da, eskiden korktuğumuzdan daha az alan gerektireceğini gösteriyor.
Belki de medeniyetleri dize getirmeden gidişatı durdurabiliriz. Bunun için oynuyoruz ve önümüzdeki sıcak hava en iyi son şansımız olacak.
