Kıbrıs’ın kuzeyinde yaşam süren gençlerin yüzde 57.30’unun göç etmeyi düşünüyor. Yapılan araştırmada, gençleri göçe iten en önemli etkenlerin ekonomi, gelecek kaygısı ve zorunlu askerlik olduğu ortaya çıktı.
Gazeteci Dilek Öncül Kodan tarafından hazırlanan araştırma kapsamında 18-30 yaş grubu içinde bulunan 302 kişi ile görüşüldü. Araştırmanın amacı ise Kıbrıs’ın kuzeyinde yaşayan 18-30 yaş grubu içerisinde bulunan ve ‘genç’ olarak nitelendirilen kişilerin mevcut ve ileriye yönelik yaşam şartlarını ve görüşlerini tespit edebilmek olarak açıklandı.
Örneklem sonucunda, Lefkoşa’da 90, Mağusa’da 75, Girne’de 66, İskele’de 34, Omorfo’da 23 ve Lefke’de 12 kişi ile anket yapıldı.
Sonuçlar şöyle:
Katılımcıların ileriye yönelik korkularını ölçmek üzerine sorulan sorularda sıra ile “Yaşadığım sorunların uzun süre devam edecek olma ihtimalinden korkuyorum”, “Gelecekte başarısız olmaktan korkuyorum” ve “Hayatımda işlerin kötüye doğru gitmesinden korkuyorum” puanlaması yapmaları istenmiştir. Katılımcıların %44’ü gelecekte başarısız olmaktan korktuğunu belirtirken, %45.70’i işlerin daha kötüye gideceği yönünde korkuları olduğunu, %42,10’u ise gelecekteki zorlukların üstesinden gelememe korkuları olduğu yönünde cevap vermiştir. Söz konusu oranlar, katılımcıların yarıya yakın bir kısmının geleceğe yönelik önemli oranda korkuları olduğunu açık bir şekilde göstermektedir.
Devam eden sorularda katılımcıların %42,10’u gelecekte zorlukların üstesinden gelememekten korktuğuna yönelik cevap verirken, %46.80’i her şey yolunda giderken bile bir aksilik yaşama ihtimalinden korktuğunu, %55.10’u işler iyi gittiğinde bile kötü birşey olacak düşüncesine kapıldığını %49.40’ı ise geleceğin ne getireceğinden korktuklarını belirtmişlerdir. Söz konusu sonuçlarda, katılımcıların yarıya yakın bir kısmının ileriye yönelik korkular taşıdıkları, iyi giden süreçlerde bile kötü gelişmeler yaşama endişeleri taşıdıkları görülebilmektedir. Benzer temada devam eden sorularda, katılımcıların %41.10’u ailelerine maddi olarak iyi koşullar sunamama kaygısı yaşadıklarını belirtirken, %46.10’u planlarının yarım kalma düşüncesinin kendilerini mahvettiğini, %45’i geleceğin kendileri için bulanık ve belirsiz göründüğünü, %62.90’ı ekonomik ve politik değişikliklerin geleceklerini tehdit edeceğinden korktuklarını, %36.40’ı gelecekte önemli karar alma düşüncesinden korktuklarını, %55.30’u ise ekonomik şartlar dolayısıyla kendilerini çaresiz hissettiklerini belirtmişlerdir. Yukarıdaki oranlar gençlerin önemli bir kısmının mevcut ekonomik zorlukları fazlası ile önemsediği ve geleceğe yönelik korku ve endişelerinde bu zorlukların önemli bir yer tuttuğu açıkça görülmektedir.
Katılımcıların göç etme eğilimi ve sebeplerini tespit etmeye istinaden sorulan sorular ile ilgili katılımcılar “Gelecek kaygısı nedeniyle başka bir ülkeye göç etmeyi düşünüyorum” ifadesine yönelik olarak ortalama 3.61 puan vermiştir. Bu bağlamda ilgili soruya 4 ve 5 puan vererek başka bir ülkeye göç etme eğiliminde olan katılımcıların oranı %57.30 olarak belirlenmiştir. Katılımcılar göç etme düşüncesine göre en önemli etken olarak maddi sorunlar (51.8%) ve Gelecek Kaygısı (38.6%) ve Zorunlu Askerlik (%6,60) olarak belirtmiştir. Katılımcıların %3’ü ise farklı sebepler belirtmiştir. Bu sonuçlara göre katılımcıların önemli bir kısmının yaşamış olduğu maddi sorunlar ile beraber gelecek kaygısı taşıdığını ve bu ana etken ile beraber göç etme eğiliminde olduğu gözlemlenmektedir. Katılımcıların göç yönelimine ilgili olarak tek uyruğa sahip gençlerin çift uyruklu gençlere göre göç etmeye daha yatkın olduğu gözlemlenmiştir.
Mevcut maddi kazanç, özel ve kamu sektör algısı ve destek fonları ile ilgili olarak sorulara yönelik katılımcıların %55.70’i aldığı eğitime uygun maddi kazancı olduğunu düşünmezken, %55.30’u kazancının ailelerine bağımlı olmadan yaşamaları için yeterli olmadığına dair cevap vermişlerdir. Ayrıca, katılımcıların %75.50’si özel sektör ile kamu sektörü arasındaki çalışma koşullarının farklı olduğunu düşünürken, katılımcıların sadece %17.30’u kendi işini kurabilmek adına destek fonu/ hibe programlarına kolaylıkla ulaşabildiğini belirtmiştir. Söz konusu oranlar, çalışmakta olan gençlerin önemli bir çoğunluğunun kazancının yeterli olmadığı ve maddi kazanımlarının ailelerine bağımlı olmadan yaşamaya imkan vermediğini göstermektedir. Ayrıca, özel ve kamu sektörü arasındaki çalışma koşullarının farklı olduğuna yönelik genel kanı ve gençlerin, destek fonlarına sınırlı oranda erişimi olması, Kıbrıs’ın kuzeyindeki ekonomik ve iş imkanlarına yönelik zorlukları göz önüne sermektedir.
