Kaynak: The Guardian
Çeviri: Aycan Akcin
Alışveriş yapmaktan bir anda buz gibi soğudum – ve hızlı tüketim alışkanlığını yenmek için vergi artımından fazlasına ihtiyacımız oldugunu anladım
Her zaman kendimi çevreci bir kişi olarak gördüm. Geri dönüşümü hayatım boyunca yaptım; plastiksiz bir mutfağa sahip olmak için çabalıyorum ve araba kullanmak yerine her zaman toplu taşımayı kullanmaya gayret ederim. Ancak geçen yıla kadar, yılda 1 milyon ton atığın ortaya çıkmasına ve okyanusa atılan mikro plastikoluşumuna istemeden de olsa katkı koyuyordum- ki bu miktar nakliye ve havacılık endüstrilerinin toplam karbon emisyonlarından fazladır. Ve bu sadece yeni kıyafet satın almamdan dolayı oluyordu.
Çapraz taraflı bir rapor, günümüzde insanların her zamankinden daha fazla kıyafet satın alarak çok daha kısa sürede bunları attıklarını ortaya çıkardı. Bu, yılda 1 milyon tondan fazla kıyafeti attığımız anlamına geliyor; yani yılda 140 milyon Sterling [970 milyon Tlden fazla] çöpe atılmaktadır. Alışverişin çevreye olan zararı o kadar kötü ki, moda endüstrisinin petrol endüstrisi ile birlikte dünyanın en kirletici beş sektöründen biri olarak listelenebileceği konuşulmaya başlandı.
Ortalama olarak, İngiltere’de her yıl 26.7kg moda eşyası satın alınır; Almanya’da bu oran 16.7kg, İtalya’da 14.5kg ve İsveç’te 12.6kgdır. Satın alma kültürün bir parçası haline geldi özellikle bizim gibi 20 Sterling’in [yaklaşık 135 TL] altına tam bir kılık kıyafet alabileceğimiz Primark gibi dükkanlarla büyüyen benim gibi insanlar için.
Hızlı modanın 2017 yılının sonuna doğru çevresel etkisinin farkına varınca, 2018 yılı boyunca tek bir giysi almama yemini etti ve bu yemini tutmak beklediğimden zor oldu. Dolabım giyilebilir kıyafetlerle dolu olmasına rağmen, etkinlik ve düğünlerde ne giyeceğim konusunda zorlandım – özellikle de bu kıyafetlerle Instagram’da bir paylaşım yaptıysam.
Hele ki yeni trendler beni en zorlayanları oldu. Geçtiğimiz Ekim ayında leopar baskılı ürünler takıntısına dahil olmayı o kadar çok istedim ki neredeyse yeminimi bozuyordum. Ve Ocak ayında tekrar kıyafet alabilme vakti geldiğinde leopar desenli herşey indirimdeydi çünkü modaları geçmişti bile! Sadece üç ay önce almak için can attığım gömleği eğer almış olsaydım, şimdiye gardırobumun arkalarında olacaktı- ikinci el pazarı veya bir çöp sahasına gönderilmek için bekliyor olacaktı.
Tüketici davranışlarının değişmesi gerekiyor. Ancak bunun öncülüğünü sürekli hızlı moda üreten ve müşterileri satın almaya iten markalar yapmalı . Sürekli üretimi yavaşlatmak durumunda kalacakları devlet baskısı ve sıkı kontrolleri politikası uygunmalıdır.
