Dünya çapında 30’dan fazla medya kuruluşu, dünya liderlerini, en savunmasız ulusların iklim krizine yanıt vermesine yardımcı olmak için büyük fosil yakıt şirketlerini vergilendirmeye çağıran ortak bir metin yayımladı.
The Guardian‘ın öncülük ettiği yazı, Mısır’ın Şarm El-Şeyh kentinde düzenlenen COP27 BM iklim konferansı ile bağlantılı olarak yayınlandı ve Hindistan’da Hindu, Endonezya’da Tempo, Güney’de Afrika’da Mail & Guardian, İsrail’de Haaretz, ABD’de Rolling Stone, Kolombiya’da El Espectador, İtalya’da La Repubblica ve Fransa’da Libération dahil olmak üzere bir dizi uluslararası yayın organında yer aldı:
“Değişim, tüm ulusların işbirliğini gerektiren küresel bir sorundur. Bu nedenle bugün 20’den fazla ülkede 30’dan fazla gazete ve medya kuruluşu, yapılması gerekenler konusunda ortak görüşte. Zaman bitiyor.”
Pek çok zengin ülke, fosil yakıtlardan temiz enerjiye geçmek yerine, petrol ve gaza yeniden yatırım yapıyor, emisyonları yeterince hızlı bir şekilde azaltamıyor ve yoksul ülkelere göndermeye hazır oldukları yardım konusunda pazarlık ediyor. Tüm bunlar olurken gezegen, iklim kaosunun geri döndürülemez hale geldiği, dönüşü olmayan bir noktaya doğru hızla ilerliyor.
Girişime öncülük eden Guardian News and Media‘nın genel yayın yönetmeni Katharine Viner, “COP27 sürerken birçok farklı haber kuruluşunun ve okuyucularımızın iklim krizi hakkında ne kadar güçlü hissettiklerini vurgulayan iddialı bir başyazı yayınlamak istedik. Bu ortak başyazı, dünyanın dört bir yanındaki haber kuruluşlarının kamu yararına işbirliği yapmak için nasıl bir araya gelebileceğinin güçlü bir göstergesidir” açıklamasını yaptı.
Küresel ısınmanın halihazırda 1.1 derece olduğunu ve bu durumda bile Pakistan’daki sellerden Avrupa’daki sıcak dalgalarına, Avustralya’daki orman yangınlarından ABD’deki kasırgalara kadar aşırı hava felaketlerinin tüm kıtalarda görüldüğünün altını çizen metinde, “Yenilenebilir enerji norm olsaydı, iklim acil durumu olmazdı” denildi.
Metinde kayıp ve hasar finansmanına da dikkat çekildi:
“Kuraklığın, eriyen buz tabakalarının ve mahsul kıtlığının yol açtığı yıkımın yükünü dünyanın en yoksul insanları çekecek. Bu grupları can ve geçim kaybından korumak için para gerekecek. Etkili bir rapora göre, gelişmekte olan ülkeler sera gazı emisyonlarını azaltmak ve iklim değişikliğiyle başa çıkmak için yılda 2 trilyon dolara ihtiyaç duyuyor.
Zengin ülkeler bugün dünyadaki sekiz kişiden yalnızca birini oluşturuyor, ancak sera gazlarının yarısından sorumlu. Bu ulusların yardım etmek için açık bir ahlaki sorumluluğu var. Gelişmekte olan ülkelere, özellikle küresel bir durgunluk yaklaşırken, yaratmak için çok az şey yaptıkları tehlikeli koşulları aşabilmek için yeterli para verilmelidir.”
Jamaika‘nın önde gelen gazetesi Gleaner‘ın genel yayın yönetmeni ve aynı zamanda girişimin bir parçası olan Andre Wright, “Harekete geçme zamanının geldiğine katılıyoruz. Uzmanlar, zaten varoluşsal bir uçurumda olduğumuza inanıyor; daha fazla erteleme dünyayı uçurumun kenarına itecektir. İklim adaleti, modern zamanların en önemli küresel zorunluluklarından biridir. Fosil yakıtlara yapılan sürdürülemez yatırımlardan suçlu olan büyük ekonomiler hesap vermeli” dedi.
Zengin ülkelerin daha önce taahhüt edilen fonların 2020’den itibaren yılda 100 milyar dolar sözünü yerine getirmesi gerektiğini söyleyen yazıda. “Asgari En büyük petrol ve gaz şirketlerinin birleşik kârlarının yılın ilk üç ayında yaklaşık 100 milyar dolar olduğu na dikkat çekildi ve bu şirketlerin vergilendirilmesi talep edildi:
“Ancak böyle bir vergi sadece başlangıç olacaktır. Yoksul ülkeler aynı zamanda iklimle ilgili felaketlerin ardından toparlanmayı veya kendilerini gelecekteki felaketlerden korumayı imkansız kılan borçlar taşıyor. Alacaklılar, iklim acil durumunun ön saflarında yer alanlar için kredi yazma konusunda cömert olmalıdır.
Bu önlemlerin koordineli uluslararası eylemi beklemesi gerekmez. Ülkeler bunları bölgesel veya ulusal düzeyde uygulayabilir. Bir ülkenin kümülatif emisyonları, harekete geçme sorumluluğunun temeli olmalıdır. Özel finans yardımcı olabilirken, parayı artırma külfeti, tarihsel olarak büyük emisyon yayıcılara düşüyor.”
Kayıtsızlık ya da kendini beğenmişlik zamanı değil; durumun aciliyeti önümüzde
Yazı şu ifadelerle son buldu:
“Aya ulaşmak on yıl içinde başarılı oldu çünkü ona büyük kaynaklar ayrıldı. Şimdi de benzer bir taahhüde ihtiyaç var. Ancak ekonomik kriz, zengin ülkelerin harcama iştahını azalttı ve gezegen, büyük şirketlerin artçı eylemiyle fosil yakıt bağımlılığı tuzağına düşme riskiyle karşı karşıya. Yine de pandemi sırasında, dünyanın dört bir yanındaki merkez bankaları, kendi hükümetlerinin tahvillerini satın alarak eyaletlerin harcamalarını kolaylaştırdı. Ekolojik acil durumla başa çıkmak için gereken trilyonlarca dolar, bu tür radikal bir düşüncenin geri dönüşünü gerektiriyor.
Kayıtsızlık ya da kendini beğenmişlik zamanı değil; anın aciliyeti üzerimizde. BM İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi, güç argümanı değil, argümanın gücü hakkında olmalıdır.
Mısır’da fikir birliğini korumanın anahtarı, Ukrayna’daki ticaret ve savaş konusundaki anlaşmazlıkların küresel iklim diplomasisini engellemesine izin vermemek. BM süreci mükemmel olmayabilir. Ancak uluslara, insanlığa yönelik varoluşsal bir riski savuşturmak ve gezegeni sürdürmek için Cop27’de takip edilmesi gereken bir hedef sağladı.
